Stan hipomagnezemii, czyli zmniejszonego stężenia magnezu we krwi na poziomie nie przekraczającym 0,65 mmol/l, może być spowodowany rozmaitymi przyczynami. Wiązać może się on zarówno z dietą ubogą w ten pierwiastek, jak i przebytymi chorobami ogólnoustrojowymi lub przyjmowanymi lekami.

Przyczyny niedoboru magnezu

Prawidłowe stężenie magnezu we krwi oscylować powinno między 0,65 a 1,2 mmol/l.

Choroby, w przebiegu których często stwierdza się niskie jego stężenie to nowotwory jamy ustnej, przełyku oraz gardła, stany upośledzonego przełykania u pacjentów po udarze, choroby neurologiczne oraz stany prowadzące do zredukowanego wchłaniania pierwiastka z jelit, jak celiaklia, zespół krótkiego jelita czy nieswoiste choroby zapalne jelit.

Hipomagnezemia pojawić może się również na skutek przeprowadzania głodówek, wyjątkowo restrykcyjnych diet czy nieumiejętnych prób odchudzania.

Do niedoboru magnezu doprowadzić może również wybiórcza dieta, ograniczająca się jedynie do kilku, przyjmowanych stale produktów. Nie bez znaczenia jest tu również nadmierne spożywanie kofeiny oraz alkoholu.

Kolejną z przyczyn niedoboru magnezu są patologie związane z nadmiernym wydalaniem pierwiastka z organizmu, jak wymioty, biegunki, wielomocz, przewlekła choroba nerek czy nadużywanie substancji przeczyszczających.

Niekiedy, mimo właściwego poziomu magnezu w organizmie, mamy do czynienia z objawami typowymi dla jego niedoboru. Tak dzieje się na przykład na skutek zaburzeń równowagi kwasowo – zasadowej czy ostrego zapalenia trzustki.

Niedobór magnezu a serce

Magnez odgrywa znaczącą rolę w funkcjonowaniu szeregu narządów i układów. Jego niedobór w układzie sercowo naczyniowym dawać może wyraźne objawy. Najczęściej mamy tu do czynienia z szybkim, niekiedy niemiarowym biciem serca.

dwie-mlode-dziewczyny

Odczuwane mogą być także dodatkowe pobudzenia w układzie elektrycznym serca, dające uczucie kołatania. Czasem dojść może również do napadu migotania przedsionków.

Jony magnezu oddziałują na napięcie spoczynkowe mięśniówki naczyń krwionośnych, a w trakcie hipomagnezemii dochodzić może do ich skurczu.

Gdy nastąpi on w obrębie naczyń wieńcowych, do czynienia możemy mieć z bólem dławicowym (osoba chora odczuwa go za mostkiem; jest on charakterystyczny dla zawału mięśnia sercowego).

Przewlekły niedobór magnezu przyczynić może się do skurczu i przebudowy ścian dużych naczyń, wpływając jednocześnie na rozwój nadciśnienia tętniczego.

Wpływ niedoboru magnezu na układ nerwowy

Niskie stężenie magnezu oddziałuje na układ nerwowo – mięśniowy powodując jego zwiększoną pobudliwość, co objawia się skurczami mięśni pojawiającymi się zarówno w spoczynku, jak i podczas wysiłku.

Są one bolesne, ustępują powoli i nierzadko wybudzają ze snu. Przypominają napady tężyczki, która to wywołana jest niedoborem wapnia. Oprócz skurczy mięśni, pojawiać mogą się także ich drżenia, a w skrajnych przypadkach również napady drgawkowe.

Hipomagnezemia wpływa również na funkcje psychiczne. Do czynienia możemy mieć wówczas z drażliwością, bezsennością, stanami lękowymi, nadpobudliwością, nerwowością oraz zaburzeniami pamięci i koncentracji.

Pozostałe objawy hipomagnezemii

Zmniejszone stężenie magnezu w organizmie objawiać może się także kruchością paznokci i nadmiernym wypadaniem oraz łamliwością włosów.

Często stwierdza się tu również skurcz mięśniówki gładkiej przewodu pokarmowego, co doprowadza do bólu brzucha, zaburzeń połykania i pasażu jelitowego. W przypadku dużych niedoborów magnezu dochodzi niekiedy do niedrożności porażennej jelit i redukcji gęstości mineralnej kości.

Diagnostyka i leczenie hipomagnezemii

Jeżeli przez dłuższy czas borykamy się z którymiś z wymienionych powyższej objawów, niezbędne będą działania mające na celu ustalenie przyczyny hipomagnezemii.

Diagnostyka najczęściej opiera się na oznaczeniu stężenia jonów magnezu, potasu oraz wapnia we krwi, jako że przeważnie zaburzenia odnoszą się do kilku pierwiastków równocześnie. Niekiedy niezbędne okazać może się także oznaczenie wydalania magnezu z moczem po doustnym obciążeniu siarczanem magnezu.

Leczenie hipomagnezemii obejmuje suplementację specjalistycznymi preparatami po uprzednim wyrównaniu gospodarki wapniowej i potasowej.

To, jaki magnez będzie dla nas najbardziej odpowiedni, ustalić powinien lekarz. Nigdy nie należy robić tego na własną rękę.

Jadłospis bogaty w magnez

Warto tu również wspomnieć o tym, że kluczowym źródłem magnezu jest odpowiednio zbilansowany jadłospis.

W dużych ilościach występuje on w zielonych warzywach, roślinach strączkowych, produktach pełnoziarnistych oraz gorzkiej czekoladzie. Istotnym jego źródłem jest także wysoko mineralizowana woda pitna.

Ilość magnezu wchłaniania w jelitach uzależniona jest od obecności tak zwanych naturalnych inhibitorów wchłaniania, którymi są między innymi: wapń, fosfor, szczawiany oraz metale ciężkie.

W związku z tym, podczas suplementacji magnezu unikać należy produktów zawierających wymienione powyżej składniki.

Zawarty w produktach odżywczych magnez wchłania się z jelit do krwi jedynie w 30 procentach. Pozostała jego część zostaje wydalona razem z kałem. W przypadku niedoboru magnezu ilość ta może wzrosnąć do nawet 90 procent, co ma zagwarantować odbudowę minimalnej jego ilości w organizmie.

0 Udostępnień
Portal KOBIECO.PL to nowoczesne spojrzenie na kobiecy świat. Portal kieruje swoje treści dla kobiet. Poruszamy następujące tematy z życia kobiet: Życie, Inspiracje, Moda, Zdrowie, Uroda, Fit, Fitness, Podróże i Finanse.